انسان‌شناسی زیستی
انسان‌شناسی زیستی، در کنار پژوهش‌های معمول باستان‌شناختی بر روی یافته‌های فرهنگی مانند پژوهش سفالینه‌ها و ابزارهای سنگی و بقایای معماری، پژوهش بقایای اسکلت انسانی می‌تواند به بازسازی پازل زندگی انسان کمک کند. انسان‌شناسی به موضوعاتی چون؛ جمع‌آوری و توصیف بقایای فرهنگی، نحوۀ زیست، نحوۀ معیشت، ساختارهای اجتماعی، بیماری‌ها، مهاجرت‌ها، روابط درون‌گروهی و مواردی از این دست می‌پردازد.
برای شناخت بیماری‌های دوران تاریخی و پیش‌ازتاریخی از علم میان‌رشته‌ای پالئوپاتولوژی می‌توان کمک گرفت که علوم پزشکی، پیراپزشکی، باستان‌شناسی و گرایش‌های متفاوت این علوم در آن دخیل هستند. این اطلاعات در گام نخست از طریق پژوهش‌های آناتومیک و سپس رادیوگرافی، ماکروسکوپی، هیستولوژی و در صورت امکان آنالیزهای مولکولی بهدست می‌آیند. با گردآوری اطلاعات پالئوپاتولوژی مربوط به یک منطقه می‌توان اطلاعاتی را در جهت شناخت وضعیت معیشت، سلامت و بهداشت منطقه و مطالعه علل دخیل در مرگ‌ومیر در سنین مختلف ازجمله کودکان؛ و مطالعات متون تاریخی و یا باستانی و قوم‌نگاری را فراهم آورد. با راه‌اندازی آن و با استفاده از امکانات سایر گروه‌های آموزشی دانشگاه تهران و نیز دانشگاه علوم پزشکی تهران در راستای پالئوپاتولوژی (دیرین آسیب‌شناسی) و پالئوپاریزتولوژی (دیرین انگل باستان‌شناسی) و غیره می‌توان زمینه‌های آموزش دانشجویان مستعد را فراهم ساخت.
